Wat is dat toch met namen?

Onder een ultrakort verhaal naar aanleiding van mijn oproep vorige week @Louzewies op Twitter waarin alle bijdragen verwerkt zijn van @Babitas57, @VerhoefJoke @TweetBasseman @xxmaaik @BettieKuipers @bkoens69 @HansGerritse @flaphoed @FerryRobbers @dirktwit @KarendeBoer3 en steun van @PieterdeLange54 @SpelenMetTaalOT @De_Taalstaat @disgvises @N_Miltick 

Onze handige Harrie had grootse plannen want hij was immers gekke Henkie niet. Hij was het zo langzamerhand zat om op zijn werk het manusje-van-alles uit te moeten hangen. Pas als zijn idee stipt uitgevoerd was kon hij de pijp aan Maarten geven. Tot die tijd moest hij de pietluttige orders van zijn Sjef nog strikt uitvoeren en kon hij zich op de zaak er nog niet met een Jantje van Leiden vanaf maken. Tot die tijd moest hij zich gedeisd houden omdat anders alles voor Piet Snot was geweest en hij wilde niet de kop van Jut worden. 

’s Morgens vroeg werd hij op de grote dag in adamskostuum naast zijn Miep wakker. Hij was goedgeluimd omdat er nog tijd was om met zijn lekkere Griet een robbertje te kezen. Jammer genoeg was ze geen vlijtig Liesje waardoor hij zonder ontbijt de deur uitging omdat ook daar schraalhans keukenmeester was. In het voorbijgaan herkende de wout hem gelukkig niet omdat die bezig was met het tumult van het janhagel dat in een janplezier de grote jan uithing en ook de lallende koetsier was zeker geen Bob. 

Volgens Bartjens zou op de volgende hoek zijn handlanger al op de uitkijk moeten staan. Hij had Jan Rap en zijn maat bij het plan betrokken zodat ze hem met elkaar beter van Jetje konden geven. Zoals afgesproken stond die Smeerkees al op zijn janboerenfluitjes de wacht te houden toen hij aankwam. Als een heldere Jet deed hij net of hij wist waar Abraham de mosterd haalde. Hierdoor voelde hij zich nu al een hele Piet en hoopte dat hij weldra boven Jan zou zijn. 

Jandorie, er hing een bordje ‘gesloten’ aan de deur en was er veel rumoer binnen. Waarom had die Hansworst juist nu verjaardagsvisite! Zo makkelijk kwam die Sjon er niet vanaf. Hij was zeker niet van Lotje getikt en had snel een nieuw idee om deze Jandoedel van zijn kostbaarheden af te helpen. Dan hoefde hij niet als een Jansalie af te druipen. Wel moest dit plan als een Pietje-precies uitgevoerd worden want anders werd het een janboel. 

Slinks stuurde hij zonder de kwaaie Pier uit te hangen met een smoes die linke Loetje weg. Daarna bewoog hij voorzichtig naar het achterom om zichzelf daar als een ijzeren Hein toegang te verschaffen. Zo wist hij zonder dat Jan en alleman het doorhad met pietepeuterige nauwkeurigheid zijn slag te slaan. Toen de klus geklaard was, liep hij achteloos als een gesoigneerde Romeo richting het feestgedruis langs de jarige Job heen die net een vlaflip aan het achteroverslaan was. De rest van het bezoek was meer van Jan met de pet en hapte zonder op of om te kijken als een hollebolle Gijs de overgebleven tompoezen weg. Toen een opgedirkte houten Klaas hem bij de voordeur nog onhandig gedag zei, dacht hij “Klaar is Kees. Ik kan niet meer de Sjaak zijn!”. 

Hoe groot de buit van deze Jan met de korte achternaam uiteindelijk geweest moest zijn, mag Joost weten want zijn naam was Haas. Zonder twijfel zal hij als een vrolijke Frans de bloemetjes buiten hebben gezet voordat hij welke naam dan ook weer eer had aangedaan.